Dawniej fotoplastikon był urządzeniem które służyło do prezentacji pojedynczych fotografii wykonanych metodą stereoskopową. Fotografia stereoskopowa składała się z dwóch zdjęć tego samego obiektu, ale wykonanych z różnych punktów widzenia, ukazujących tę samą postać widzianą z dwóch miejsc. Najprostszym i najstarszym sposobem przedstawiania obrazów stereoskopowych było łączenie ich w stereopary, dzięki czemu, patrzący przez okular widz miał wrażenie przestrzenności i trójwymiarowości oglądanej sceny.
